νούνεχος

νούνεχος, -ον, και νουνεχός, -όν (Μ)

νουνεχής, συνετός.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταγενέστερος, μεταπλασμένος τ. τού νουνεχής, κατά τα αρσ. σε -ος].